Dönemin Başbakanı Bülent Ecevit’e, “Bırak artık” diye çağrıda bulunan gazeteciler vardı.
Bunlardan bir kısmı da çekilmiyor diye Ecevit’i “damdaki direnişçi”ye benzetiyordu.
Bunlar, belli ki, “damdaki hırsızları, arsızları” görmezden geliyorlardı.
***
Sadece gazeteciler mi?
Değil… Koca koca iş adamları da vardı; Ecevit’in gitmesi için kampanya yapanlar arasında…
Dahası, emekli-muvazzaf kocaman kocaman paşalar da, “Ecevit gitsin, falanca gelsin” diye ferman buyuruyordu.
(Bunların yolu nereye düştü, acaba, sonunda?)
***
Oysa Ecevit, seçimle geldiği makamlardan kendi isteğiyle -birkaç kez-ayrılabilen yegâne Türk siyasetçisi ve devlet adamıydı.
Kampanyacılar ise böyle bir lideri “koltuğuna yapışmak”la suçlayabilecek kadar küstahlık ve aymazlık içindeydiler.
Önlerini göremediler. O kadar ki, yirmi dört saat sonrasını bile öngöremediler.
***
Ecevit bir kez daha gidebilirdi. Kimsenin çağrısına, kampanya yapmasına gerek yoktu.
Ama bu kez iş başka olduğu için biraz daha işbaşında kalması gerekiyordu.
Anlayamadılar.
Bir kısmı da kasten ve taammüden anlamak istemedi.
Egemen dış güçlerin ve onlara bilerek ya da bilmeyerek yandaşlık eden içerideki işbirlikçilerinin sürdürdükleri kirli kampanyaları sonunda Ecevit baskın bir seçime zorlanarak iktidardan düşürüldü.
***
Ecevit’in bütün suçu, Amerika’nın, Irak’ın işgâline açık açık karşı çıkmasıydı.
Egemen güçlere yandaşlık edenler bunu bile idrak edemiyorlardı.
Hepsi ayrı bir hesap içindeydi.
Aynı hesap içinde olanlar da vardı, kuşkusuz.
Hepsi ayrı bir hikâye…
***
Sonuç:
Aradan sıyrılan başkası oldu!
Çekil çağrısı yapan gazeteciler kendi köşelerinden çekilmek zorunda kaldı.
Biri hariç… Ki, bu, başı çekiyordu… Şimdi, kuyruğunu kıstırmış vaziyette; mevcut güçlere yaranmaya çalışıyor.
Birçok gazete ise el değiştirdi, bazıları da kapandı.
Ecevit’e efelenen koca koca iş adamları ise şimdi süklüm püklüm!
(İçlerinde, dolar turşusuyla poz vermek zorunda kalanlar bile var.)
Yazık!
Çok yazık!
Bu çapsız herifler ülkeyi ne hâle getirdiler!
***
Çekil çağrısı yapanlara, özellikle de Ecevit’i “damdaki direnişçi”ye benzetenlere ve dahi koca koca iş adamlarına, kocaman kocaman paşalara sormak istiyorum:
-ECEVIT GİTTİ!
ŞİMDİ MUTLU MUSUNUZ?
