•
Evet, çocuklara “OYUNCAK SİLAH” hediye edilmemelidir.
Çocuklar, silahın oyuncağına alışmazlarsa büyüdüklerinde gerçeğine de ilgi duymazlar, diye düşünüyorum.
***
İki dönem milletvekilliği yaptım. İlk dönemdeki vekilliğimin ilk röportajında da bu yönde bir açıklama yapmıştım.
Milletvekillerinin silah ruhsatı ve silah alması çok kolay. Ama ben ruhsat bile almadım.
Bundan sonra da -hiçbir koşulda- ihtiyacımın olmamasını dilerim.
***
Silahı, ilk kez askerlik dönemimde kullandım.
Hiç sevemedim.
Mecbur olmasam elime bile almazdım.
Henüz 6 yaşındayken köyde bir gün bir silah sesi duymuştum.
Birisi vurulmuştu.
O çocuk hâlime karşın bir tuhaf olmuştum!
Belli ki, olay beni çok etkilemişti.
O günden sonra, silaha hep karşı oldum.
***
Mertliği bozan da silahtır!
Pusularda nice insan can vermiştir.
“DELİK DEMİR ÇIKTI, MERTLİK BOZULDU” diye haykıran da mertliğin timsali büyük ozanımız Köroğlu değil miydi?
Tabii, “delik demir” öncesinde de kılıç vs vardı. O da ayrı bir konu…
***
Sözün özü: Görevi gereği olanların dışında hiç kimse silah kullanmamalı, taşımamalıdır.
Oyuncak deyip geçmeyelim.
Oyuncakla başlayan alışkanlık, ileride aslının da alınmasına sebep olabilir ve çocuklarımızı şiddete yöneltebilir.
O nedenle çocuklarımız, daha yaşamlarının başlarındayken silaha alışmasınlar, istiyorum.
Ve hayal de olsa, silahsız bir dünya diliyorum.
