BİRİ KİRVEM BİRİ MUSAHİBİM
— Hiçbir kişi ve kesim, benim için ÖTEKİ değildir. Farklılıklarımız, en büyük zenginliğimizdir. Ama bu zenginliğimiz, hiçbir zaman; köken, din, mezhep ve meşrep açısından ayrılıkçılık heveslerine izin vermemelidir. Farklılıklarımızı kabul etmeden kalıcı kardeşliğin sağlanamayacağını da özellikle vurgulamak istiyorum. Bu destan, içtenlikli bir empati ve yürekten bir kardeşlik duygusuyla kaleme alınmış ve toplumumuzun, ayrım gözetmeksizin, bütün kesimlerine ithaf edilmiştir.-
SÜLEYMAN YAĞIZ
“alî”lerden, “velî”lerden
o “hasan”, ben “hüsey’n”
o “hüsey’n”, ben “hasan”
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
aynı “turna”larla uçtuk
aynı “kurna”lardan içtik
ve göçtük aynı “kervan”larla
ilhamımız, serçeşmemiz “hacı bektaş”
muhabbetimiz “mevlana”
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
biz birlikte “mihman” olduk
-dağlara, çağlara
ve çağlayanlara liman
ve doğumundan beri “er”liğin, “eren”liğin
“yâr”lığın, “yaren”liğin
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
hiç ayrı düşmedi düşlerimiz
hep ortak oldu özlemlerimiz
birinin aşını yedim, birinin lokmasını
biri “cem”imdir, biri “can”ım
biz, birlikte yaşadık canım
– kardeşliğin en hasını
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
biz, birlikte çıktık yola
yol olduk, yoldaş olduk
aynı yolda kardeş;
bağımız bahçemiz birbirine karıştı
gözümüz, gönlümüz birbirine
gelin olduk, güvey olduk
biz birbirimize karındaş olduk
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
biz, hayallerimizi bile birlikte kurduk
birlikte oynadık oyunlarımızı
zulme, birlikte karşı durduk
birlikte, yedi düvele meydan okuduk
“hem”i okuduk, “hem”i de yazdık
biz, hep birbirimiz olduk
biz, hep birlikte ne destanlar yazdık
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
biz azımızı birlikte çoğalttık
çoğumuzu birlikte paylaştık
birlikte güldük, birlikte ağladık
dert varsa hepimizin
sevinçler cümlemizin
bu, ortak sesidir yüreğimizin
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
biz, birlikte bir olduk
biz, birlikte diri
biz, birlikte iri olduk
biz, birbirimizin yarısı
bundan öte yok, ötesi berisi
biz, münafıkların
biz, münkirlerin
korkulu rüyasıyız
biz biriz, bir
biz; kardeşliğin piriyiz
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
ey benim canım
ey benim yolum; yoldaşım
biz birlikte söyledik dememizi, şarkımızı
birlikte yaktık türkümüzü;
– “barak”tan, “bozlak”tan
– “kerkük”ten “yemen”den
– ve “rumeli”nden, “çayeli”nden
biz birlikte yazdık öykümüzü;
– “sivas”tan, “maraş”tan
– “tunceli”nden ve “diyar–ı bekir”den
ve yine hep birlikte;
– “şark”tan, “şimal”den
– “cenup”tan, “mağrip”ten
– göçmen gönlümüz “trakya”dan
ve uygarlıklara eşik
ve bütün “can”lara beşik “anadolu”dan
hiç susmadı şarkılarımız, öykülerimiz
hiç susmadı türkülerimiz
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
biz birlikte “efe”lendik
birlikte teptik “horon”larımızı
ve “halay”larımızı birlikte çektik
birlikte ektik ekinlerimizi, birlikte biçtik
kedilerimiz bile küsmedi birbirine
ölmedi hiçbir zaman sevinçlerimiz
– heyecanlarımız, coşkularımız
– düğünlerimiz, toylarımız
solmadı gülümüz gülüm hiçbir zaman
ama korkuttu zalimi muhabbetlerimiz
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
+++
biz hiçbir zaman
ayırmadık, ayrılmadık
sen “o”sun, ben “bu”yum demedik
biz hep sevdik birbirimizi
biz hep birbirimizle sevindik
– övündük birbirimizle
bizi kimse birbirimize
– düşüremeyecek, inan
sen bana kefilsin, ben sana
yaramız da merhemimiz de ortak oldu
– ve olacak her zaman
çünkü bu destan
– bitmeyecek hiçbir zaman
biri “kirvem”, biri “musahibim”
o bana, ben ona sahibim
Ankara, 2005
