– Ben doğmadan önce rahmetli olan ve dünyaya geldiğim gün kendisini rüyasında gören babama, “Oğlunuza benim adımı koyun” diyen sevgili dayım için-
°
SÜLEYMAN YAĞIZ
°
elimi hiç tutmadın
başımı hiç okşamadın
– diye hiç kırılmadım sana
çünkü ne “sen” “ben”i gördün
– ne de “ben” “sen”i
amma “ben”, “ben”de hep “sen”i gördüm
hep “sen” süsledin hayallerimi
hep “sen” çizdin yollarımı
“sen”, bir saklı gücüm oldun “ben”im
“ben”, “ben”i hissettikçe,
– hep “sen”i hissettim
çünkü “sen” “ben”sin, “ben” de “sen”im
elimde üç resmin var;
baktıkça her birine hep “ben”i gördüm
iki de şiirin var elimde;
okudukça ikisini de hep “ben”i okudum
çünkü “ben”, daha önce “sen”dim
ki, “sen” istedin; “sen”in “ben” olmamı
önce “sen”din süleyman; sonra “ben”
adın da ruhun da
– “sen”den bana armağan
dualar ettim dün gece yine
– göreyim diye düşümde seni
amma “ben”, yine “ben”i gördüm
– “sen”, yine “ben”deydin
– “ben”, yine “sen”in içindeydim
sanki ikimiz aynı bedendeydik
gerek kalmadı düşlere
– çünkü “ben”, “sen”in döşündeydim
Ankara, 9 Temmuz 2006
